Od Isabel c.d: Andy'iego

Super. Na czym się skończyła współpraca? Na zamknięciu w jakimś wulkanie. Nie dam rady sama stąd wyjść.

- Ja muszę iść coś załatwić, a ty tu na mnie poczekasz – powiedział do mnie, po czym wyszedł

Obejrzałam łóżka. Było ich trzy, z czego jedno zdecydowanie zamieszkane. Wybrałam jedno dla siebie. Nie zgodził się w sumie. Najwyżej mnie wywali na podłogę. Łóżko było w małej wnęce. Podoba mi się. Przynajmniej nie muszę na niego patrzeć. Posłanie przypominało szafę bez drzwi, którą ktoś wywrócił, napchał do niej siana, a na końcu przykrył materiałem. Żadnej pościeli. Skoro i tak bez jego zgody nie wyjdę, (bo jak skoro wejście zagradzał wodospad z lawy) to mogę się równie dobrze rozgościć. Przeszukałam jego rzeczy. W małej szafce przy łóżku znalazłam klatkę z Tit. Szkoda, że bez klucza. Na dnie szafy z ubraniami znalazłam też narzędzi i kilka kijów. Jeden z nich udało mi się wklinować ścianę nad moim łóżkiem. Powiesiłam na nim klatkę.

- Kochana, chętnie bym Cię wypuściła, ale nie mam klucza. Ale nie martw się. Może jak będę miła dla tego palanta to odda mi klucz? – niezbyt wierzyłam we własne słowa.

Ruszyłam na dalsze poszukiwania pościeli. Po jakimś czasie znalazłam stary koc. Śmierdział stęchlizną, ale lepsze to niż nic. Posłałam sobie go na łóżku i poszłam dalej węszyć. Udało mi się znaleźć jakiś stary zakurzony grzebień pod jednym z łóżek. Pewnie odbił to miejsce, a wcześniej mieszkała tu jakaś dziewczyna. Otarłam go z kurzu, po czym się uczesałam. Splotłam włosy w warkocza i związałam kawałkiem materiału. Wtedy usłyszałam syk. Czy on nie zabrał tego okropnego węża ze sobą?

- A… Cześć – głupia jestem czy co? Gadać z wężem? Z bardzo głodnym wężem? – Głodny jesteś co?

Zasyczał w odpowiedzi. Zajrzałam do jednej z szafek i znalazłam resztki starego chleba i gniazdo myszy.  Złapałam jedną z myszy za ogon. Potem drugą. Fu. To jest obleśne. Jeszcze jak się wiją i próbują wyrwać.

- Masz. – rzuciłam je wężu. Połknął najpierw jedną, potem drugą.

Rozsiadłam się na łóżku i pokruszyłam kawałek chleba. Wsypałam okruszki do klatki. Tit zaćwierkała w proteście.

- Wiem, że wolisz nektar kwiatów, ale nie mam nic lepszego. – resztę chleba zjadłam sama.

Zaczęłam chodzić w kółko po pokoju, rozmyślając. W pewnym momencie trafiłam nogą na jakąś klapę. Otworzyłam ją. W środku były schody. Spytam go później o to. Zamknęłam ją z powrotem i wróciłam  do chodzenia po pokoju.

Niedługo potem wrócił Andy.

- Zadomowiłaś się co? – spytał zirytowany.

- Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. Masz coś do jedzenia? Głodna jestem. I co jest pod tą klapą o tam? – spytałam wskazując na podłogę.

<Co tam chowasz? I daj mi jeść, Andy!>